Eerste kennismaking met mijn Zwitserse leven
Blijf op de hoogte en volg Nienke
09 Juni 2013 | Zwitserland, Muri
We hebben er een werkweek op zitten en het is hoogste tijd voor een update. Het is een heel verhaal geworden. Nog even terug naar het begin.
Donderdag op de zeer vroege ochtend (6.00) vertrok ik met heit en mem en de bus vol geladen naar Zwitserland. Ongeveer negen uur later (met een beetje vertraging door file en een korte oponthoud bij de douane) waren we gearriveerd in Muri. Bij de receptie wachtte mij een aangename verassing want er lag een sleutel voor een studio klaar. Fijn! Maar één keer verhuizen en met zijn drieën hadden we de spullen snel boven. Alles al wat ingericht en 's avonds eten in het dorp waar we volgens mij in de stamkroeg belanden.
De volgende dag wist ik nog niet zo zeker dat we echt in Zwitserland waren aangekomen. Had je gezegd Engeland dan had ik het ook gelooft. Het regende pijpenstelen en het is geen moment droog weer. Maar er moest een 'Arbeidsbewilligung' worden aangevraagd en ik was in de veronderstelling dat dit bij de Ambt für Immigration in de kanton hoofdstad Aarau moest gebeuren (juist ja...in de veronderstelling!). Als we dan het juiste bureau hebben gevonden blijken we net 5 minuten te laat zijn, de twee-uur durende lunchpauze is ingegaan. In deze stromende regen is er niet veel aan om de stad te verkennen. Twee uur later sta ik dan aan de balie, waar mij wordt meegedeeld dat dit gewoon in Muri moet gebeuren, zij sturen het door naar hen. Dus weer terug naar Muri, waar we weer achter het net vissen. Vrijdagmiddag drie uur is het gemeentehuis gesloten. Niet echt een succes dus. Dan maar op zoek naar een fiets. Bij de Zwitserse Gamma zien we er wel twee geschikte fietsen, maar voldoen toch niet helemaal aan mijn (hoge) eisen. Eenmaal 'thuis' vinden we op Internet warempel een fietsenzaak in Muri. Dus mem en ik in de auto op zoek naar deze winkel, de winkel blijkt leeg te zijn. De volgende dag hebben ze een heropening van de zaak op een ander adres. Na deze niet erg succesvolle dag maken we er met een filmpje nog een gezellig avond van.
De volgende ochtend staan we als eerste klanten voor de deur van de fietsenzaak. Ik mag mij nu de nieuwe eigenaresse van een knalroze fiets noemen :) Nog een bijpassende helm erbij en ik ben er klaar voor....heit en mem uitgezwaaid en toen moest er maar een testritje worden gemaakt. Elke keer als ik met de fiets naar het dorp ga is het weer een hele kluif terug te komen, want ik woon heuvelop ;)l.
De rest van het weekend doe ik het rustig aan en richt ik mijn studio verder in.
Maandag begint dan mijn eerste (42-uurige) werkweek. Ik moet mij maandagochtend 8.00 bij de receptie melden. Ik blijk eerst nog een heel introductieprogramma te hebben met allemaal nieuwelingen. Het programma begint met een presentatie van de directeur. In die jaren dat ik in het MCL heb gewerkt heb ik nog nooit de directeur ontmoet en hier zegt hij zelfs dat zijn deur altijd voor iedereen open staat. Het ziekenhuis is het drie na grootste van het kanton Aargau. Het aantal patiënten neemt nog ieder jaar toe. Het ziekenhuis heeft een capaciteit van 120-150 bedden en op iedere afdeling worden zowel chirurgische- als interne patiënten verpleegd. Daarnaast heeft het ziekenhuis een SEH, IC, dagkliniek, OK, gynaecologische en een kinderafdeling (alleen laag gecompliceerde ingrepen). Het wordt ons meerdere malen op het hart gedrukt om ten alle tijden behulpzaam te zijn en iedereen te groeten (ook al zie je diegene 5 keer op een dag). Er volgt daarna nog een presentatie met huishoudelijke mededelingen en daarna hebben we een rondleiding door het ziekenhuis. Na de koffie volgt een bezoek aan de afdeling Personeel waar we onze uniform en personeelsbadge krijgen en de administratie wordt ingevuld. Vervolgens hebben we kort de tijd om even naar de afdeling te gaan, met de collega's te lunchen en 's middags staat er dan nog Brandveiligheid op programma. Als we na de theorie een rondgang door het ziekenhuis maken blijkt er onder het ziekenhuis nog een geheel noodziekenhuis te bestaan. Ten tijde van een grote ramp of oorlog kan hier eerste hulp worden verleend. Met triage- en reanimatieruimtes, verpleegafdelingen en nood ok's en noodhulpmateriaal kan dit rampenplan uitgevoerd worden. Mijn eerste kennismaking met de goed georganiseerde Zwitsers. We hebben zelfs een extra ziekenhuis pasje, die we bij ons moeten hebben zodat we ons als we bij een ramp opgeroepen worden aan politie als ziekenhuismedewerker kunnen identificeren en doorgelaten worden.
Dan door naar het echte werk. Ik heb deze maand alleen vroege diensten. Deze begint om 6.45 uur en om 16.00 mogen we weer naar huis. Het verschil met Nederland is groter dan verwacht. We werken met andere materialen (andere infuussystemen, andere materiaalnamen), medicijnen worden anders voorbereid (geen parenteralia handboek, geen dubbelcheck) en hebben andere merknamen en dan komt er natuurlijk nog bij dat het communiceren een stuk minder gemakkelijk gaat. Ik voel mij nog wel wat onwennig zonder mijn Nederlandse materialen, protocollen en handleidingen. Daarentegen zijn de collega's allemaal erg behulpzaam en vriendelijk. De eerste dagen kwam er erg veel informatie op mij af, gelukkige kan ik het 'Hochduits' goed verstaan en met de dag gaat het 'Zwitsersduits' verstaan ook steeds beter. Op mijn tweede dag had ik al twee eigen patiënten, zodat ik wat kan wennen aan de dagstructuur. Daarnaast moet ik als verpleegkundige ook bloed afnemen en moet ik ook nog leren infuus te prikken. Dit mag ik doen zonder ook maar een theoretische toets vooraf, dus voor mij is het erg belangrijk hier mijn grenzen in aan te geven. In Nederlands zijn dit voorbehouden risicovolle handelingen, waarin ik mij moet toetsen. Zij willen hier echter dat ik dit de komende week ga doen en collega's hebben hun aders al aangeboden om op te oefenen. Ik zal vanavond de protocollen er nog maar eens op na lezen.
Nog een aantal verschillen met Nederland :
- Patiënten hebben de mogelijkheid hun opname te 'upgraden' tot halfprivé of privé opname. Halfprivé betekent dat bij een reguliere opname de patiënt door de 'Stationsleitung' wordt opgehaald , je op een tweepersoonskamer komt te liggen en een toilettasje met douchespullen tot beschikking krijgt ( er zullen vast nog meer verschillen zijn, maar daar moet ik nog achter komen). Privé betekent een eenpersoonskamer en artsenvisite door de hoofdbehandelaar (geen assistenten aan het bed), echter deze patiënten krijgen we nauwelijks op de afdeling, omdat onze eenpersoonskamer gereserveerd is voor 'noro-patiënten' (besmettelijke bacterie, waardoor patiënt geïsoleerd verpleegd wordt.);
- En de geboden zorg aan patiënten wordt per minuut geregistreerd. Het zogenaamde 'Leppen.' Met een klapper vol met barcodes wordt aan het einde van de dienst alle handelingen, als ook de medicijnen en gebruikte materialen geregistreerd (door barcode te scannen). Dit 'Leppen' wordt niet mijn favoriete handeling.
Naarmate je steeds meer te doen hebt, worden de werkdagen ook leuker. Vrijdag was ik wel uitgeblust, maar maandag beginnen we weer vol energie aan een nieuwe werkweek.
Vrijdagavond na mijn dienst hadden we met collega's een barbecue bij ons afdelingshoofd. Leuk moment om ook de collega's buiten werktijd te leren kennen. Dit weekend heb ik vrij, gisteren pakte ik de fiets om naar Luzern te gaan. Het was af en toe zoeken naar de fietspaden, maar een prachtige fietstocht met groot gedeelte langs de rivier Reuss (prachtig turkoois water). Twee en half uur later en een zere kont was ik in Luzern. Een schitterende stad met het Vierwoudstrekenmeer met daarachter de besneeuwde bergtoppen als grootste aantrekkingspunt. Het heeft daarnaast een mooie oude stad en bruggen die de oude stad met de nieuwe verbinden. Een beetje laf, dat geef ik toe, ging met de trein terug naar Muri. Een heerlijke vrije dag.
Soms vraag ik mij wel af, waar ik aan begonnen ben. Maar we gaan hier nog met goede moed verder!
Veel liefs,
Nienke
P.S. Foto's staat op https://www.facebook.com/nienke.dantuma/media_set?set=a.10151469904313388.1073741826.697353387&type=3
-
09 Juni 2013 - 15:23
Judith:
Wow! Vind het nog steeds erg stoer dat je dit doet! En fijn dat we zo een beetje mee kunnen lezen/ leven!
Veel succes de komende week!!
Liefs Judith -
09 Juni 2013 - 15:33
Doetsje:
Heej Nienke!
Drukke week gehad lees ik. Was ook niet anders te verwachten natuurlijk. Maar zo te horen heb je het wel naar je zin. Dat infuusprikken komt helemaal goed hoor! Ik kreeg hier bij de tweede patiënt ook al een naald in m'n handen geduwd om maar gewoon te proberen en nu prik ik regelmatig patiënten.
Ik zag al hele mooie foto's staan op facebook, ik hoop echt dat ik dat nog eens met eigen ogen kan zien!
Nou, succes maar weer met je nieuwe werkweek!
Xx Doetsje -
09 Juni 2013 - 18:03
Marieke:
Hee Nienke,
Wat super leuk om zo te lezen wat je allemaal gedaan hebt. Je krijgt nogal wat verantwoordelijkheid zo te horen, maar hier word je natuurlijk uiteindelijk alleen maar een betere verpleegkundige van! Ik hoop dat je het allemaal snel onder de knie krijgt en dat je gezellige weekenden hebt!
Succes maar weer morgen!
xx Marieke -
09 Juni 2013 - 20:09
T. Baukje:
Prachtich om dit allegearre te lêzen. Woe wol even by dy om it hoekje sjen.Winskje dy in protte sukses .
Gr. T. Baukje
-
10 Juni 2013 - 05:10
Tamara Dijkstra:
Wat leuk om jouw verhaal te lezen! Dapper dat je dit helemaal alleen doet! Ik wens je nog veel plezier en succes daar. En ga je blog volgen! -
10 Juni 2013 - 19:23
Sanne Van Delft:
Hee Nienke! Leuk om te lezen hoor! Wat goed dat je het Duits zo snel oppikt, echt knap! En tof dat je zo snel al eigen patienten krijgt! Spannend hoor! Heel veel succes, je zal een hoop leren ook als ik het zo lees! :) veel plezier!! Kus Sanne -
12 Juni 2013 - 17:59
Mem:
Hoi Hoi, wat weer een geweldig verhaal. Je beleeft weer vanalles. Je slaat je er weer flink doorheen! Top Meid! Wij zijn nu in Zweden (boven de poolcirkel) en hebben hier wifi.
Succes verder!! dikke tut Heit en Mem -
22 December 2013 - 20:53
Kimberley Van Der Vlies:
Hey Nienke!
Wat een leuk verhaal. Op 2 januari verhuis ik naar Muri en op 3 januari is mijn eerste werkdag in het Kreisspital! Ik weet niet of je zin en tijd hebt om ergens in Muri te meeten en me een beetje wegwijs kan maken in her Zwitserse leven? Hoop van je te horen.
Groetjes Kimberley -
22 December 2013 - 21:26
Nienke Dantuma:
Hoi Kimberley,
Gezellig nog een Nederlandse collega! Op 3 januari begint er nog een Nederlandse bij onze op de afdeling, met haar heb ik inmiddels ook al regelmatig contact en plannen gemaakt (zij komt 26ste deze kant op). En natuurlijk lijkt het mij leuk om jouw wat wegwijs te maken en te meeten. Kom je ook in het Personeelshuis wonen? -
27 December 2013 - 14:31
Kimberley Van Der Vlies:
Hey Nienke,
haha dat wordt een gezellige Nederlandse boel daar in het ziekenhuis! leuk! Ik kom helaas (nog) niet in het personeelshuis wonen omdat het ziekenhuis zegt dat daar geen plek is, dus ik heb tijdelijk een ander onderkomen in Müri :) mag ik anders je emailadres? Ik heb ook nog wat vraagjes dus dat is misschien wat handiger. In ieder geval tot in Zwitserland :D -
28 December 2013 - 10:30
Nienke Dantuma:
Hoi Kimberley....gezellig hoor al die Nederlanders die komen :) Mijn emailadres is nienkedantuma@msn.com.
Als ik je kan helpen, graag! Fijne jaarwisseling en tot snel dan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley