Bezoek uit Nederland.

Lieve allemaal,

Twee maanden verder sinds de laatste blog...ongelofelijk! De tijd gaat snel.
Hoe gaat het met jullie allemaal in Nederland? Ook bij jullie is veel gebeurd....brand in Leeuwarden, een storm en ongelofelijk maar waar een hoog oplopende discussie over Zwarte Piet ;)
De Duitse TV heb ik niet zo vaak aan...dus blijf goed op de hoogte van het wel en wee in Nederland ;).

Allereerst een oproep aan baanzoekende verpleegkundigen haha. Er is in Zwitserland een personeelstekort. Er wordt steeds meer actief gezocht naar verpleegkundigen uit het buitenland. Ook Spital Muri kampt met een te kort aan gediplomeerde verpleegkundigen. Dat heeft de nodige consequenties voor onze afdeling, want we kunnen met onze kleine team de ontslag genomen collega's, een vervroegd met zwangerschapsverlof gaande collega en twee collega's die langdurig met ziekteverlof zijn moeilijk opvangen. Zo worden we vanaf november nog maar met met 2 gediplomeerde verpleegkundigen in de dagdienst ingepland (is gelijk aan de late dienst). Je hebt dan dus de verantwoordelijkheid over de halve afdeling en wordt daarbij ondersteund door FaGe's, stagiaires en Pflegeassistentinnen. In de drukke tijd die er aan komt, wordt dit een hele uitdaging. Maar door het gehanteerde zorgsysteem, zijn we het ook al meer gewend om deze verantwoordelijkheid te hebben. Zo ben ik als gediplomeerde altijd al verantwoordelijk voor een aantal patiënten die ik met 'mijn' Pflegeteam verzorg en ben je vooral veel aan het coördineren en het aanspreekpunt voor artsen. Hoe meer patiënten je met je pflegeteam hebt, hoe meer je moet delegeren ;). In het weekend als er geen 'Stationsleiterin' is, is een verpleegkundige 'Chef.' Ook deze taak heb ik nu enige malen gehad.

De mix van chirurgische en interne patiënten vindt ik nog altijd een leuke mix. De zorg bij chirurgische patiënten loopt relatief geprotocolleerd en patiënten wisselen elkaar snel af. Daarnaast hadden we de laatste tijd veel interne patiënten met ingewikkelde ziektebeelden en langdurige (palliatieve) zorg. Het houd het werk als verpleegkundige afwisselend. Alle afdelingen in het ziekenhuis (m.u.v. gyneacologie en kinderafdeling) zijn wat betreft patiëntenzorg gelijk. Alle patiënten kunnen overal komen te liggen. Dat betekent ook dat je als verpleegkundige op alle afdelingen kunt werken. Zo worden wij laatste tijd veel door verpleegkundigen van andere afdelingen geholpen, maar heb ik zelf ook al eens een dienst op een andere afdeling moeten draaien.

Ik heb jullie al eens kort verteld over het onderscheid in Algemeen, Halbprivat, Privat verzekerde patiënten. Naar mate je meer betaalt heb je bepaalde privileges. Ik zal er niet teveel over uitbreiden op deze algemene weblog, maar ik houd er niet van. Ik vind dat iedereen recht heeft op dezelfde zorg en ik zal ook nooit op basis van de verzekering iemand anders en/of beter verzorgen (ik denk trouwens ook niet dat, dat het achterliggende idee is). Het heeft dan ook vooral organisatorische- en praktische voordelen. Het recht op een twee- of eenpersoonskamer, visite door de chefarts, ochtendkrant bij het ontbijt, hotellerie komt voorbij om de keuze voor de maaltijden op te nemen en voor de privatverzekerden ook nog een ander servies en roos op de kamer. Sowieso zijn er in het ziekenhuis gescheiden kamers (vrouwen en mannen). Al met al wordt het men nog moeilijk gemaakt met het verdelen van de opnames over de kamers.

Sociaal gezien vind ik het leuk jullie te kunnen melden dat het ziekenhuis steeds meer Nederlandse werknemers krijgt. Zo mocht ik laatst een andere Nederlandse verpleegkundige op de afdeling begeleiden en ik citeer de Pflegedienstleiterin 'haar zo enthousiast te maken dat zij voor een baan in Muri koos.' En zo leuk! Ze komt vanaf januari hier te werken :)
Diezelfde dag ga ik 's avonds op bezoek bij een Nederlands koppel in de Personeelsflat. Zij werkt ook vanaf juli in het ziekenhuis, we hadden elkaar echter nog nooit ontmoet. Ok...het is niet helemaal de juiste manier van integreren....maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het erg gezellig vind zo onder de Nederlanders te zijn!
Verder ben ik begonnen met het volgen van een Duitse cursus in Aarau. Ik wilde meer onder de mensen zijn, vind het leuk om bezig te zijn met taal, wil mijn grammatica verbeteren en heb het doel om mijn Goethe Diploma B2 te behalen. We zijn met een klein groepje van vier personen en mijn medecursisten zijn allen Aziaten die al jaren in Zwitserland wonen. Zo besteed ik nu mijn vrije maandagavonden.

Vandaag is het dan mijn laatste vakantiedagje, want ik had lekker ruim een week vrij. Sietske en Mirjam zijn mij op komen zoeken. Het was lekker knus in mijn studiootje ;) Een matje en luchtbed op de grond en ouderwets wachten tot de badkamer vrij was ;) We hebben een week lang stedentrips gemaakt, koffie gedronken per verschillende Starbucks, bijgekletst en het was een week waarin Sietske en Mirjam de Zwitserse prijzen ontdekten ;). Ze kwamen zaterdags met de nachttrein aan in Zürich. Dus eerste dagje sightseeing Zürich, zondags bleven we in Muri en maandag gingen we verder met sightseeing in Luzern. Ik wilde natuurlijk ook een nieuw deel van Zwitserland zien, dus gingen we dinsdag naar de bondsstad van Zwitserland Bern. Volgens alles collega's de moeite waard te bekijken vanwege zijn mooie binnenstad (staat op de UNESCO Werelderfgoedlijst) omringt door rivier de Aare. Waar we ook blij van werden zijn de 6 km aan Arkaden waar je overdekt kunt shoppen...dinsdags slenteren we door de oude binnenstad, beklimmen de 344 treden van de Münster kerktoren en bezoeken we de Zytglogge, Berengraben en Bundeshaus. 's Avonds bekijken we op de Bundesplatz het Rendez-Vous. Een beeld en muziek show dat voor 6 weken twee keer op de avond wordt uitbeeld en waarbij het Bundeshaus veranderd in een kasteel. Erg mooi, maar het verhaal dat in Zwitserduits (en Berns accent) wordt verteld gaat aan ons voorbij.....we eindigen de avond in een cafeetje en slapen in een hostel. De volgende dag reizen we door naar Interlaken, het Berner Oberland, te midden van de Zwitserse Alpen en bij één van de hoogste Europese bergtoppen, de Jungfrau. November is niet de beste tijd om dit gebied te bezoeken, zo tussen het zomer- en wintersportseizoen in. De kabelbanen zijn gesloten, maar lopend door het stadje tussen de Koreaanse en Japanse toeristen zien we wel de prachtige witte bergtoppen. Twee en half uur treinen, langs schitterende panorama's van de Brienzersee zijn we weer terug in Muri. Donderdags hebben we nog een dagje Zug, waarna Mirjam 's avonds weer naar huis reist en Sietske de dag erna. Erg fijn om mijn leven hier in Zwitserland met beide te kunnen delen!

Ik eet intussen nog lekker van alle Nederlandse producten die meegebracht zijn, we hebben zelfs boerenkool met worst gemaakt :) en zal deze week ook maar eens mijn nieuwe meegebrachte hardloopschoenen uit moeten proberen haha.

Veel liefs,
Nienke