Een jaar verder...
Blijf op de hoogte en volg Nienke
04 Oktober 2014 | Zwitserland, Muri
Lieve allemaal,
Oeioeioei wat is het lang geleden dat ik een update heb geplaatst. Lieve lezers, zijn jullie er nog? Ik heb mij de spreekwoordelijke schop onder de kont gegeven en ben achter de computer gekropen voor het schrijven van deze blog. Mochten jullie het je afvragen, ik zit nog steeds in Zwitserland en ben nog steeds inwoner van Muri (AG). Maar wel op een nieuw adres, want afgelopen juli ben ik uit het personeelshuis verhuisd naar een eigen 1 1/2 kamer appartement. Een eigen plekje met balkon en uit het zicht van het ziekenhuis.
Waar moet je beginnen als je een half jaar lang niks geschreven hebt? Er is veel gebeurd, zo heb ik drie weken vakantie in Tanzania gevierd, heb ik het geweldige WK beleefd in Zürich, Luzern en de NL-Bar (en bleek een groot deel van Zwitserland vervend Oranje aanhanger te zijn), is Margreet (helaas) terug naar Nederland gegaan en ben ik eigenaar geworden van een Zwitserse auto en rijbewijs.
Op 1 juni (ik bevond mij toen nog in Tanzania) beleefde ik mijn jubileum, ik was een jaar in dienst. En dus een jaar in Zwitserland. Wat gaat een jaar snel voorbij. Ik heb veel mooie ervaringen opgedaan, ik kijk onder andere alweer uit naar het volgende wintersportseizoen;) Het is ook een jaar geweest dat duidelijk heeft gemaakt, hoe gek ik op Nederland ben. Dus lieve familie en vrienden……het plan is eens weer terug naar Nederland te komen:) Ik heb mij het afgelopen jaar als verpleegkundige verder kunnen ontwikkelen in de zorg voor zowel interne- als chirurgische patiënten. Als klein regionaal ziekenhuis krijgen we niet per se de meest complexe patiënten, maar door de gemengde afdelingen komt wel van alles voorbij.
Per juli had ik dan eindelijk een eigen stekkie. Collega's boden de helpende hand, en voordat ik het wist waren alle dozen naar ruim een kilometer verderop verhuisd. De sterke mannen van Ikea tilden de meubels omhoog (ik woon op de tweede verdieping) en met hulp van Margreet en heit&mem werden de meubels in elkaar gezet. Wat is het fijn thuiskomen en dat je dan eindelijk de mogelijkheid hebt op een bank neer te ploffen. En voor de liefhebbers ik heb wat meer logeerruimte erbij gekregen, jullie zijn bij deze altijd welkom;)
De zomermaanden waren vorig jaar in het ziekenhuis een relatief rustige tijd, deze zomer leek het compleet tegenovergestelde te zijn. De afdeling deed af en toe meer denken aan een verpleeghuis in plaats van een verpleegafdeling in een ‘Akutspital.’ Hoewel we nog een paar mooie zomerdagen hadden, staat nu de herfst voor de deur. Een periode voor het ziekenhuis waarin het KISIM en de verbouwing centraal staan.
Het KISIM is de nieuwe uitdaging waar het ziekenhuis voor staat. Het is het elektronische patiëntendossier, dat stapsgewijs per afdeling wordt ingevoerd. Straks geen onleesbare handschriften van chirurgen (of collega’s) meer, geen dubbelzinnige dossiervoering, overdrachten schrijven en hoera…geen ‘Leppen’ meer (lees mijn eerste blogs terug, voor het begrip Leppen;)). Vanaf 20 oktober gaat onze afdeling over op het KISIM. Hoewel we nu al kunnen oefenen op test systeem heb ik aanstaande 15 oktober een 10-uur durende(!) bijscholing om alle in en outs van KISIM te leren.
Wat betreft de verbouwing, is in het afgelopen jaar een hoop gebeurd. Toen ik begon werd het huis naast de personeelsflat gesloopt en inmiddels staat er een geheel nieuw gebouw, Haus 6 van het ziekenhuis. Ook binnen het ziekenhuis wordt er flink verbouwd. Zo wil de IC afdeling uitbreiden en is hierdoor de dagbehandeling verhuisd. Vanaf volgende week zullen we twee weken lang flinke hinder gaan ondervinden van deze verbouwing, er wordt gewaarschuwd voor veel geluidsoverlast. Maar het zullen de Zwitsers niet zijn, als ook daar niets op wordt gevonden. De bouwvakkers mogen maar anderhalf uur achter elkaar werken en zijn dan verplicht een half uur pauze te nemen. Er werd al geopperd, of ook wij dat schema niet konden gaan hanteren op de werkvloer. Persoonlijk lijkt mij dit wel wat;) En de patiënten, die bieden we oordopjes aan.
Naast al het werk wordt er natuurlijk ook tijd vrij gemaakt voor het ontdekken van Zwitserland. Onder het motto: ‘’ Je leeft maar één keer (in Zwitserland),’’ heb ik verschillende uitstapjes gemaakt. Zo ben ik twee weken terug twee daagjes naar het Italiaanse gedeelte gereisd. Kamperen aan het Lago Maggiore in Locarno. Zo laat in de zomer maken we nog een frisse duik in dit populaire meer, genieten we twee dagen van het tropische klimaat en voor een leuk restaurantje rijden we voor we het weten over de Italiaanse grens. Weer een les geleerd...houd altijd je paspoort bij de hand. Italië is dichterbij dan je denkt. Zo reed ik afgelopen zomer met Margreet ook al naar Milaan en Venetië. Het Franse gedeelte blijft nog wat achter, maar daar gaan we binnenkort verandering in brengen. Margreet komt op bezoek en dan gaan we op zijn Frans.
Het is wat kort door de bocht, maar we proppen dan ook een half jaar van het leven in een notendop. Ik hoop dat dit het begin is van een reeks volgende blogs.
Zouden we volgende jaar een blog kunnen schrijven.....2 jaar verder? Ik ben benieuwd;)
Veel liefs,
Nienke
Oeioeioei wat is het lang geleden dat ik een update heb geplaatst. Lieve lezers, zijn jullie er nog? Ik heb mij de spreekwoordelijke schop onder de kont gegeven en ben achter de computer gekropen voor het schrijven van deze blog. Mochten jullie het je afvragen, ik zit nog steeds in Zwitserland en ben nog steeds inwoner van Muri (AG). Maar wel op een nieuw adres, want afgelopen juli ben ik uit het personeelshuis verhuisd naar een eigen 1 1/2 kamer appartement. Een eigen plekje met balkon en uit het zicht van het ziekenhuis.
Waar moet je beginnen als je een half jaar lang niks geschreven hebt? Er is veel gebeurd, zo heb ik drie weken vakantie in Tanzania gevierd, heb ik het geweldige WK beleefd in Zürich, Luzern en de NL-Bar (en bleek een groot deel van Zwitserland vervend Oranje aanhanger te zijn), is Margreet (helaas) terug naar Nederland gegaan en ben ik eigenaar geworden van een Zwitserse auto en rijbewijs.
Op 1 juni (ik bevond mij toen nog in Tanzania) beleefde ik mijn jubileum, ik was een jaar in dienst. En dus een jaar in Zwitserland. Wat gaat een jaar snel voorbij. Ik heb veel mooie ervaringen opgedaan, ik kijk onder andere alweer uit naar het volgende wintersportseizoen;) Het is ook een jaar geweest dat duidelijk heeft gemaakt, hoe gek ik op Nederland ben. Dus lieve familie en vrienden……het plan is eens weer terug naar Nederland te komen:) Ik heb mij het afgelopen jaar als verpleegkundige verder kunnen ontwikkelen in de zorg voor zowel interne- als chirurgische patiënten. Als klein regionaal ziekenhuis krijgen we niet per se de meest complexe patiënten, maar door de gemengde afdelingen komt wel van alles voorbij.
Per juli had ik dan eindelijk een eigen stekkie. Collega's boden de helpende hand, en voordat ik het wist waren alle dozen naar ruim een kilometer verderop verhuisd. De sterke mannen van Ikea tilden de meubels omhoog (ik woon op de tweede verdieping) en met hulp van Margreet en heit&mem werden de meubels in elkaar gezet. Wat is het fijn thuiskomen en dat je dan eindelijk de mogelijkheid hebt op een bank neer te ploffen. En voor de liefhebbers ik heb wat meer logeerruimte erbij gekregen, jullie zijn bij deze altijd welkom;)
De zomermaanden waren vorig jaar in het ziekenhuis een relatief rustige tijd, deze zomer leek het compleet tegenovergestelde te zijn. De afdeling deed af en toe meer denken aan een verpleeghuis in plaats van een verpleegafdeling in een ‘Akutspital.’ Hoewel we nog een paar mooie zomerdagen hadden, staat nu de herfst voor de deur. Een periode voor het ziekenhuis waarin het KISIM en de verbouwing centraal staan.
Het KISIM is de nieuwe uitdaging waar het ziekenhuis voor staat. Het is het elektronische patiëntendossier, dat stapsgewijs per afdeling wordt ingevoerd. Straks geen onleesbare handschriften van chirurgen (of collega’s) meer, geen dubbelzinnige dossiervoering, overdrachten schrijven en hoera…geen ‘Leppen’ meer (lees mijn eerste blogs terug, voor het begrip Leppen;)). Vanaf 20 oktober gaat onze afdeling over op het KISIM. Hoewel we nu al kunnen oefenen op test systeem heb ik aanstaande 15 oktober een 10-uur durende(!) bijscholing om alle in en outs van KISIM te leren.
Wat betreft de verbouwing, is in het afgelopen jaar een hoop gebeurd. Toen ik begon werd het huis naast de personeelsflat gesloopt en inmiddels staat er een geheel nieuw gebouw, Haus 6 van het ziekenhuis. Ook binnen het ziekenhuis wordt er flink verbouwd. Zo wil de IC afdeling uitbreiden en is hierdoor de dagbehandeling verhuisd. Vanaf volgende week zullen we twee weken lang flinke hinder gaan ondervinden van deze verbouwing, er wordt gewaarschuwd voor veel geluidsoverlast. Maar het zullen de Zwitsers niet zijn, als ook daar niets op wordt gevonden. De bouwvakkers mogen maar anderhalf uur achter elkaar werken en zijn dan verplicht een half uur pauze te nemen. Er werd al geopperd, of ook wij dat schema niet konden gaan hanteren op de werkvloer. Persoonlijk lijkt mij dit wel wat;) En de patiënten, die bieden we oordopjes aan.
Naast al het werk wordt er natuurlijk ook tijd vrij gemaakt voor het ontdekken van Zwitserland. Onder het motto: ‘’ Je leeft maar één keer (in Zwitserland),’’ heb ik verschillende uitstapjes gemaakt. Zo ben ik twee weken terug twee daagjes naar het Italiaanse gedeelte gereisd. Kamperen aan het Lago Maggiore in Locarno. Zo laat in de zomer maken we nog een frisse duik in dit populaire meer, genieten we twee dagen van het tropische klimaat en voor een leuk restaurantje rijden we voor we het weten over de Italiaanse grens. Weer een les geleerd...houd altijd je paspoort bij de hand. Italië is dichterbij dan je denkt. Zo reed ik afgelopen zomer met Margreet ook al naar Milaan en Venetië. Het Franse gedeelte blijft nog wat achter, maar daar gaan we binnenkort verandering in brengen. Margreet komt op bezoek en dan gaan we op zijn Frans.
Het is wat kort door de bocht, maar we proppen dan ook een half jaar van het leven in een notendop. Ik hoop dat dit het begin is van een reeks volgende blogs.
Zouden we volgende jaar een blog kunnen schrijven.....2 jaar verder? Ik ben benieuwd;)
Veel liefs,
Nienke
-
04 Oktober 2014 - 16:53
Erica:
Jeetje Nienke wat een belevenissen voor in een half jaar. Blijf genieten en die logeerkamer ga ik zeker eens uitproberen. Wellicht sneller dan je verwacht want ook mijn jaar is om gevlogen en tijd om weer terug te keren naar de winter en lees nou net in jou blog de tijd om naar Switzerland te komen. Wie weet dus een volgende update mondeling vanaf die bank.
Liefs vanuit de andere kant van de wereld -
04 Oktober 2014 - 17:23
Je Dubbelganger;-):
Nou die 2 jaar gaat vast wel lukken. Genoeg dingen nog-te-zien-en-doen in Zwitserland staan op je lijstje; -) En werk is een mooie bijkomstigheid hahaha -
04 Oktober 2014 - 20:00
Mem:
Verrassing............een blog. Ik laat de wedstrijd van Willem 2 tegen Heerenveen er voor schieten. Uiteraard eerst even lezen!! Mooi om alles zo samengevat nog eens te beleven!!
Als we jou kant weer eens opgaan hopen we het ziekenhuis weer eens te bezichtigen!!
geniet van de laatste restjes zomer en dan straks maar weer op de latten!! Je zit nu nog lekker dichtbij!
tut mem -
05 Oktober 2014 - 14:59
Heit:
hey Nienke, een leuk verhaal om jou belevenissen te lezen, zelfs dat er wel veel bekende zaken in staan.
Wij hopen dit jaar nog een keertje langs te komen in dat prachtige land waar je zit. Geniet van je vrije tijd daar en wees voorzichtig met het afdalen :) dikke tút en oant sjen, heit :)
P.S. gisteravond wel een vervelend verlies beleefd in Tilburg. Over twee weken de derby !!! -
08 Oktober 2014 - 17:26
T. Baukje:
Hallo Nienke,
Hiel mooi om wer wat fan dy te hearren. Do hast dy dêre al aardich settele. Fijn datst no in eigen plakje haste dat dy nei it sin is. It soe wol leuk wêze om even by dy om in hoekje te sjen mar it in bytsje te fier fuort. Groetjes en oant sjen O. Fedde en T. Baukje -
26 Juli 2017 - 13:18
Nienke :
Hoi Tom!
Het gedeelte waar jij vakantie gaan vieren (of gaat wonen?) is helaas het stukje Zwitserland wat ik veel te weinig heb ontdekt.
Ik zat vooral steeds in het Duitstalige gedeelte...maar heb wel paar leuke tripjes naar Geneve, Lausanne en Montreux gemaakt.
In Montreux heb ik een panorama treinrit gemaakt naar Thun (de trein gaat helemaal door tot aan Luzern) met de GoldenPass trein. Ik denk dat kinderen dit ook erg leuk vinden. Reizen met de trein en geweldig uitzichten! Alleen zijn treinen in Zwitserland erg prijzig!
Daarnaast vond ik het Olympisch museum in Lausanne erg leuk. Er zijn veel leuke dingen te doen en te zien, als je van sport houdt!
Helaas kan ik je verder niet zo veel tips geven omdat ik niet zoveel in dit gebied geweest ben. Wens je in ieder geval een geweldige tijd! Ik ben al bijna twee jaar uit Zwitserland vertrokken, maar het is en blijft een schitterend land! Groetjes Nienke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
