Nienke and the big city

Lieve allemaal,

Ik val maar gewoon met de deur in huis....mochten jullie allemaal jaloers zijn dat ik hier mijn kerst op het strand heb doorgebracht. Niks is minder waar, de regen kwam met bakken uit de lucht. Gelukkig kan ik daarbij wel zeggen, dat de zon zich nu weer volop laat zien en we toch regelmatig onze strandlaken op de mooie stranden uitspreiden.
Ik hoop dat jullie ondanks dat het geen witte kerst was, ook fijne feestdagen hebben gehad. Voordat we het jaar uitknallen volgt hier dan mijn verslag over Hong Kong en Sydney. De big cities!

Ik kwam dus 14 december in Hong Kong aan. Rond 20.00 stapte ik het vliegtuig uit en waande ik mij weer terug in de Westerse wereld. En dat maakt het backpacken weer heel anders. Zo is het vervolgens makkelijk de bordjes volgen en netjes achteraan sluiten in de rij wachtenden bij de bus naar het centrum. Heel overzichtelijk allemaal. Mijn wijk had ik snel gevonden, maar het hostel liet zich iets minder goed vinden. Gelukkig zijn de Hong Kongers erg vriendelijk en word ik door een aardige meneer tot de deur gebracht. In deze overvolle stad zijn de ruimtes maar klein, dus wurm ik mij en mijn backpack in een kleine vierpersoons dorm. Het is al laat en na het standaard sociale praatje met mijn kamergenootjes (Waar kom je vandaan? Hoe lang reis je? Waar ben je al geweest?) duik ik direct mijn bed in.

Want vandaag wil ik zoveel mogelijk van de stad gaan zien. Ik heb een plattegrond van de stad, maar verder nog geen idee wat ik wil gaan doen. Ik besluit eerst maar een bak koffie te gaan drinken, om daar gebruik te maken van de WiFi, voor wat oriëntatiewerk. Met wat cirkeltjes op de plattegrond rijker, ga ik vervolgens op pad. Kan het eerst niet laten om al een paar winkels in te duiken (ik slaap dan ook midden tussen alle winkels), maar geef mijzelf dan een schop onder de kont...vandaag gaan we cultureel doen. Ik weet niet zo goed waar te beginnen in deze grote stad, dus loop ik in het begin al druk kijkend op de plattegrond als een kip zonder kop rond. Een voorbijlopende jongen meent mij dan ook uit de brand te moeten helpen. Ik laat mij naar de andere kant van de stad dirigeren. En dat is naar de ferry, want het andere gedeelte van de stad ligt op een ander eiland. Er gaat ook wel een metro, maar met de boot is natuurlijk zo veel leuker. In de tien minuutjes op de ferry krijg ik een mooi uitzicht over de skyline van Hong Kong Island (het eiland waar ik op slaap). De andere kant is Kowloon en als ik daar aangemeerd ben ga ik mijn omcirkelde attracties op mijn plattegrond bij langs. Ik loop over de promenade, bezoek de 'Garden with the Stars' en reis met de metro verder naar de Ladies Market. Geen markt waar vrouwen verkocht worden, maar waar wel veel spullen die vrouwen interesseren worden verkocht. Te vergelijken met de zwarte markt. Ik vervolg mijn weg naar de hoogste wolkenkrabber van Hong Kong, die 393m hoog de lucht insteekt. Het Sky100 observatiedek bevindt zich op de 100ste verdieping en de lift brengt je er in 60 seconden naar toe. Dat gaat zo snel, dat mijn oren ervan dicht ploppen. Hoewel het weer wat bewolkt en schier is, heb ik vanaf deze hoogte nog steeds een schitterend uitzicht over de stad, over de tientallen wolkenkrabbers, de haven en de verschillende eilanden waar Hong Kong op gebouwd is. Ik was even een heel klein stipje op de wereld;) En 's avonds sloot ik mij bij de wachtende mensen op de promenade aan. Wachtend op de lichtshow, die hier elke avond plaatsvindt. Om acht uur gaat het los...er is muziek en op het ritme van de muziek worden er lichtflitsen op de wolkenkrabbers voor ons geprojecteerd. Wat eigenlijk mooier is, zijn alle kerstverlichtingen die op de wolkenkrabbers zijn gaan oplichten....kerst komt eraan:) Na de show reis ik weer naar de andere kant, dwaal nog wat rond en zoek dan mijn hostel op. En dat duurt nu ik weer in mijn eentje ben en met mijn slechte richtingsgevoel weer een stuk langer.

Het beroemdste punt in Hong Kong, waar alle hordes toeristen naar toe gaan, is The Peak, de hoogste berg van Hong Kong. Dat is de volgende dag mijn doel. Ik keek 's ochtends hoopvol naar boven en ja hoor de lucht is blauw. Prima weer voor een ritje naar The Peak. Een treintje brengt mij naar de top. Nog een paar roltrappen omhoog (je hoeft helemaal niet meer moe te worden om een top te bereiken) en ik sta buiten op een platform uit te kijken over Hong Kong. Genieten! Terug op de grond is het me-time! Ik ga nog eventjes winkelen en haal dan mijn backpack bij het hostel op. Het is tijd voor mijn vervroegde kerstcadeautje aan mijzelf (en met een financiële bijdrage van heit&mem Gezichtje geeft luchtkusje)...een overnachting in een viersterren hotel!
Ik laat het backpacken even voor wat het is. Al kon ik mij natuurlijk wel weer druk maken om het feit dat ik tussen alle netjes geklede zakenmannetjes en andere gasten met een grote backpack op mijn rug en voor mijn buik de luxe lobby moest binnenstappen. Voor ik naar binnen stapte krikte ik dan ook mijn zelfbeeld een beetje op met een veegje make-up en een kleurtje op de lippen. De receptionist heeft het gewaardeerd, want ik kreeg er een kamerupgrade voor. Een heuse suite werd mij toebedeeld. Het was echt genieten in dit kleine huisje voor mijzelf. Behalve dat, nam ik ook mijn backpack eens grondig onder handen.

De volgende ochtend was ik helemaal opgefrist en stonden de gereorganiseerde backpacks er weer netjes bij, op de volgende trip te wachten. Deze dag zou ik naar Australië vliegen. Isaac (we hadden elkaar in Yangoon al ontmoet) bleek vandaag ook in de stad te zijn en naar het vliegveld te moeten. We besluiten samen nog even te gaan lunchen. We belandden tussen de locals in een klein restaurantje. Het is er erg krap en mijn backpack eist bijna alle plaats op. Maar als iedereen wat opschuift is er ook nog plaats voor ons. Alles is in Chinees, maar de ober kan gelukkig zijn menu in het Engels. Er is rijst met knapperig varkensvlees of eend. Erg basic, maar iets wat men hier veel eet. We reizen daarna samen naar het vliegveld.

Het Australische avontuur gaat beginnen. Nog even als herhaling voor de mensen die niet zo up-to-date zijn met mijn reisplannen, dit is mijn laatste etappe van mijn reis. Samen met Margreet (een Nederlandse vriendin), ga ik ruim vier weken door Australië rondreizen. Ik vlieg via Jakarta naar Sydney. Als we op Jakarta landden is het even nagels bijten, want de overstap blijkt wel erg krap te zijn. Ik haast mij naar de gate, waar Margreet al op mij staat te wachten. We hebben dezelfde overstap en vliegen in hetzelfde vliegtuig het laatste gedeelte naar Sydney...ik zeg 'goed gepland.' Het vliegtuig vertrekt uiteindelijk met vertraging (dat nagelbijten was nergens voor nodig) en de rest van de nacht vliegen we over de oceaan naar Australië. Om half elf lokale tijd landden we er. We vinden het land direct al leuk, want het accent klinkt zo leuk en de douane is super opgewekt en vriendelijk. Probleemloos komen we het land binnen en met een shuttlebus komen we bij ons hostel (dat de transfer ook nog voor ons betaalt). We moeten nog eventjes wachten, maar als we mogen inchecken gaan we eerst een dutje doen. Vooral voor Margreet is de jetlag (+10 uren) groot en hoewel mijn tijdsverschil maar drie uren is, is mijn nachtrust in het vliegtuig ook niet zo groot geweest. We zijn moe en gaan dus eerst even liggen. Uiteindelijk komen we deze dag niet verder dan een klein blokje om het hostel en een bezoek aan de supermarkt. Genoeg om er achter te komen, dat hier Zwitserse prijzen gelden.

Na een goede nachtrust gaan we de volgende dag de stad verkennen. Eindelijk bewonderen we met eigen ogen Sydney's beroemde Opera House en Harbour Bridge. Met het mooie weer is het lekker lopen door de stadsparken en langs de haven en we lopen dan ook een lange route door de stad.

Op de zondag willen we een dienst in de Hillsong kerk bezoeken. Hoewel Hillsong een wereldwijd fenomeen is, met kerkdiensten en concerten over de hele wereld, ligt de basis in Sydney in 'The Hills.' Van een leeglopende kerk heeft Hillsong geen last. De kerk zit vol en er zijn volgens mij wel duizend mensen. Bijzonder om eens bij Hillsong een dienst mee te maken, die door de oprichter himself wordt geleid. In plaats van een kopje koffie na de dienst, treffen de Hillsong kerkgangers zich op een heuse kermis. Er staat een draaimolen, zweef en verschillende etenstentjes. Wij laten die toch maar links liggen, want we gaan voor het strand. We gaan naar het wereldberoemde Bondi Beach. Bekend van tv, door het programma Bondi Rescue (en wij waren fan). 's Middags lagen we er dan eindelijk zelf op te zonnen. En hoewel wij de strandwachten in het programma erg leuk vonden, bleef ik braaf tussen de vlaggen zwemmen;) 's Avonds eten we aan de boulevard, nog even optimaal genieten van ons Bondi moment.

De dag erna begon op grote hoogte. Ik stond weer eens bovenin een hoge toren. Het blijft leuk om een uitzicht over de stad te hebben. Daarna gingen we het oudste gedeelte van Sydney verkennen, The Rocks. Een mooie gedeelte van Sydney, met leuke steegjes en oude panden. Zeer de moeite waard. Intussen is het flink gaan regenen (en die zou de komende dagen niet meer stoppen). We hoppen de rest van de dag van winkel naar winkel. We ontwikkelen een tactiek dit zo droog mogelijk te doen, en rennen van luifel naar luifel.

De weergoden laten ons ook de volgende dag helaas in de steek. We hebben een tour naar de Blue Mountains geboekt. Een Nationaal Park, zo'n 70 kilometer van de stad. We komen droog op het verzamelpunt aan, maar daarna komt de regen met bakken uit de lucht vallen. Wij gaan eerst naar het Wildlife Park. Als we onze foto's hebben van de Kangaroos en de oh-zo-schattige-die-wil-ik-knuffelen koala's rennen we naar de souveniersshop om te schuilen en op te warmen. Ons slimme idee, een korte broek te dragen, want dan kunnen je benen makkelijk drogen, bleek toch iets minder slim te zijn, want intussen stonden we te rillen als een rietje. Opwarmen in de bus zat er ook niet bij, want de koude lucht kwam op volle kracht uit de blazers, om te voorkomen dat het voorruit van de chauffeuse niet besloeg. We rijden nog ruim een uur door, voor we in het Blue Mountains Nationaal Park aankomen, waar we eerst een waterval bezoeken. In de stromende regen glibberen we naar beneden. Het wolkendek en de mist trekken net genoeg op, om een glimp van de waterval en de vallei te zien en ze laten ons weten dat we ons in een schitterende omgeving bevinden. De regenjas blijkt inmiddels toch niet zo waterdicht te zijn en rillend klimmen we ons de weg terug naar het busje. Volgende stop zou het uitzichtpunt over de 'Three Sisters' zijn geweest. Volgens een mythe van de Aboriginals zijn deze drie rotspunten de drie zussen Meehni, Wimlah en Gunnedoo, die hier versteend zijn. Echter de gezusters verstoppen zich achter een dik pak wolken. We rijden het dan ook voorbij en pikken onze take-away lunch op. Het broodje wordt in de bus opgegeten en we hebben tijd om na te denken of we de tweede langere wandeling willen maken. Aangezien ik mij bijna een ijsklontje voel en er enkel mist te zien is, besluit ik mij in het cafetaria op te warmen. Een fijne gedachte, maar ook binnen blijkt het niet warm te zijn. Gelukkig hebben ze wel een beker warme chocolademelk en ook de hete handendroger in het toilet blijkt heel geschikt te zijn als kacheltje. We wachten anderhalf uur op de vijf groepsgenoten die wel dapper genoeg zijn om de wandeling te doen en rijden dan terug naar Sydney. Blue Mountains is zeker een bezoek waard, maar zoek er dan wel een mooiere dag voor uit.

Afgelopen woensdagochtend hebben we ons gehuurde busje opgehaald. Ons thuis voor de komende weken. Want met dit mobiele huisje rijden wij van Sydney naar Cairns. Blijf de blog in de gaten houden, voor onze roadtrip avonturen:)

Vanuit het mooie Australië wens ik jullie allemaal een goed uiteinde toe en voor 2016...
Folle Lok en Seine! Gelukkig Nieuwjaar! Happy New Year!

Veel liefs,
Nienke